Metody Pracy

Pedagogika zabawy – KLANZA

Pedagogika zabawy rozwinęła się w latach siedemdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Austrii jako metodyka pracy z grupą. Opiera się ona na założeniach pedagogiki Gestalt łączącej w sobie założenia i metody psychologii i pedagogiki humanistycznej. Główną zasadą metodyczną oraz celem edukacji jest dążenie do kreatywności. Do jego realizacji pedagogika Gestalt wykorzystuje liczne metody obejmujące również elementy zabawy, medytacji, twórczości artystycznej i pracy z ciałem. Pedagogika zabawy nie jest odrębną dyscypliną nauk pedagogicznych, jest natomiast głęboko podmiotową, dostarczającą wielu przeżyć metodyką pracy i życia w grupie. Impulsem do kreatywnych, konstrukcyjnych i bezpiecznych działań, ożywiających członków grupy i budujących pozytywne relacje między nimi jest zabawa. Dzięki temu, w sprzyjającej atmosferze stwarzamy warunki do uczenia się przez działanie. Pedagogika zabawy łączy między innymi muzykę z ruchem. Muzyka jest traktowana jako wielowymiarowy i niewerbalny środek komunikacji oraz jako środek wyrazu dla uczuć wcześniej nie wyrażanych. Ruch z muzyką wyzwala i zaspokaja naturalną u dzieci potrzebę aktywności z potrzebą ruchu. Daje im radość i odprężenie, a jednocześnie jest istotnym czynnikiem rozwoju zdolności, wrażliwości i zainteresowań muzycznych. W pedagogice zabawy metody animacji muzycznej opierają się na różnych koncepcjach i stylach wychowania muzycznego: Delcroze`a, Orffa, a skończywszy na konkretnych Ruchu rozwijającego Sherborne czy aktywnego słuchania Strauss. Animacja muzyczna w pedagogice zabawy jest metodyką pracy wzbogacającą już istniejące systemy i programy. Ideą animacji jest tworzenie „języka”, przedmiotu, rozumianego i przyswajanego przez dzieci i młodzież w różnym wieku, czyli transportowanie ogólnych zasad przedmiotu na konkretne metody animacyjne, wspierając ogólny rozwój podmiotu – dziecka. Pedagogika zabawy wspiera zamysły pedagogiczne w ich formach pracy i porozumiewania się poprzez rozsądną żywą metodykę. Zasady pedagogiki zabawy: dobrowolność uczestnictwa unikanie rywalizacji i uznanie pozytywnych przeżyć jako wartości pobudzenie wszystkich poziomów komunikowania wykorzystanie różnych środków wyrazu. Pedagogika zabawy włącza do procesu komunikacji wszystkie dostępne ludziom środki wyrazu czyli rozmowy, ekspresje ciała (taniec, ruch), malowania, zabawy z podziałem na rolę, śpiewu, wykorzystanie masek itp. I jest nastawiona na rozwój człowieka, a nie na osiągnięcia celu czy też efektu jego działań. Animacja muzyczna w pedagogice zabawy to prowadzenie bezpiecznymi drogami do odnalezienia własnego stosunku do muzyki i uwrażliwienie się na jej bogactwo.